پیش نوشت :
"آدم ها در دو حالت یکدیگر را ترک می کنند.
یکی وقتی که احساس می کنند کسی آنها را دوست ندارد.
یکی وقتی متوجه می شوند کسی آنها را بسیار دوست دارد."
ویکتور هوگو

اون "او" بود که توی پست های قبلیم زیاد می خوندین. دیگه نیست. (جاش محفوظه. فقط دیگه اینجا چیزی نمی نویسم)

حس و حالم با چندتا فیلم و کتاب حسابی سر جاش برگشته.
باغ های کندلوس رو بالاخره پیدا کردم. عالی بود. بیست. محشر.
رستگاری در 8 و بیست دقیقه بعدیش بود.
سوئینی تاد معرکه بود. فکرش رو نمی کردم. فیلم های موزیکال معمولا اثرگذاری زیادی از درونمایه شون ندارند. مثلا من هیچ وقت نفهمیدم فانتوم در کل در مورد چی بود. (اگرچه اینکه کل این فیلم شاید به 10 پلان هم نمی رسه برام خیلی جالب بود) ولی سوئینی تاد علیرغم داستان نسبتا ضعیفش بسیار خوب کار شده بود.
کشوری برای پیرمردها نیست فقط کمی حس حالت تهوع به من داد. نمی دونم فکر کنم زیادی براش تبلیغات کرده بودن.
خون به پا خواهد شد فوق العاده بود. دنیل دی لوئیس رو من درست نمی شناختم. اگرچه قبلا یک اسکار برده بود ولی انصافا اسکار امسال حقش بود.
به شدت دنبال پرسپولیس و تاوان هستم. پرسپولیس رو هم شنیدم که یکی از فرهنگسراها نمایش داده بوده. آقای رئیس فرهنگسرا هم گفته که همه فکر می کنن این فیلم برضد جمهوری اسلامی ساخته شده در صورتیکه اینطور نیست و ما برای اثبات حرفمون پخشش کردیم. خدا می دونه.
چند تا فیلم کمدی هم دیدم برای عوض شدن حس و حالم که حسابی چسبید.

آخرهای سال همیشه از معدود کسانی که حسابی سرشون شلوغ میشه و به کار عیدشون نمی رسن واحدهای پستی هستن. عموی من هم یک پستخونه داره. تقریبا هر سال هم آخر سال من میرم پیششون یه کمک کوچیکی باشم. همیشه قسمتی از کار که مربوط به زبون میشه مال منه. الان کلی عذاب وجدان گرفتم که اصلا یادم نبود برم پیش عمو. پارسال هم که این موقع تهران نبودم. با مدرسه رفتیم شمال و تا آخر تعطیلات یک برنامه کمی فشرده درسی رو تموم کردیم.

پ . ن : آخه یکی نیست بگه وقتی حرفی واسه گفتن نداری واسه چی پست می نویسی؟
پ . ن 2 : پیش نوشت بخش جدید وبلاگه. معمولا مثل پی نوشت به پست ربطی نداره. ولی برام مهمه که بهش دقت کنین...
پ . ن 3 : حس و حالم این چند روزه شکل یه لیوان شده. یه گیلاس پایه بلند و کمر باریک. یه کریستال زیبا و تمیز که توش تا لبه پر از لجنه. روش رو با قیف شیرینی پزی به سبک کافه گلاسه خامه ریخته اند و با یه نی و یه قاچ پرتقال تزئینش کردن. دوست ندارم بخورمش. دوست دارم همینجور فقط نگاهش کنم. دوست دارم تا دنیا دنیاست فکر کنم هیچ وقت این خامه تموم نمیشه.
پ . ن 4 : انتصابات هم به سلامتی برگزار شد و آمریکا با دهنی خونی مالی روانه خونه اش شد. من رای دادم. سفید هم ندادم. اسم 7 نفر رو نوشتم. علتش بماند. می دونم مسلما از دید یک کارشناس فقط حضور مردم نشان از مشروعیت این نظام نداره. فقط امیدوارم اونقدر حالیشون بشه که با دیدن این جمعیت کف نکنند. (حیف که نمی فهمن)
پ . ن 5 : قیمت بلیط هواپیما هم 20 درصد گرون شد. خدا رو شکر. داشتم کم کم نگران می شدم.
پ . ن 6 : مقادیری یاسی گم شده است. از یابنده تقاضا می شود برش داره واسه خودش.
پ . ن 7 : این نیز بگذرد.