- در پی رکود شدید اقتصادی ...
- ... پلیس هنوز در مورد این قتل ها به نتیجه ...
- ... 6 نفر کشته و 14 نفر زخمی شدند.
- ... دانشمندان علت خودکشی دسته جمعی نهنگ ها را آلودگی ...
- بیش از 2 هزار خانوار بی سرپرست ...
- ... و صدها بی خانمان از سرما جان باختند.
کنترل تلویزیون تو یه دستم، یه دستم زیر چونه ام. هی میرم بالا هی میرم پایین...

سرم
درد میگیره. پا میشم تلویزیون رو خاموش می کنم. میرم توی اتاقم. چراغ
اتاقم رو هم خاموش می کنم. تنها میشینم توی اتاق تاریک. چشمام رو می بندم.
همزمان چندتا تصویر به ذهنم هجوم میارن :
چند تا نهنگ به شکم توی ساحل افتادن ...
یه زن با چادر عربی دست بچه خردسالش رو گرفته و توی خرابه ها دنبال خودش می کشونه ...
چند تا پلیس با لباس و سپر نظامی یه جوون رو که توی تظاهرات شرکت داشته زیر مشت و لگد گرفتن ...
چند تا بچه سیاه پوست لخت که دست و پاشون به باریکی چوب خشکه و شکم هاشون از شدت بیماری باد کرده روی زمین افتادن ...

چشمام
رو باز می کنم. دوباره خودم رو توی اتاق تاریکم پیدا می کنم. سرم هنوز درد
می کنه. از اتاقم میام بیرون. از توی یه کیسه توی آشپز خونه یه قرص
برمیدارم و میندازم بالا.
بر میگردم توی اتاقم. چراغ رو روشن می کنم. یه کاغذ سفید بزرگ بر میدارم و توش با ماژیک یه "علامت سوال" می کشم.

پ . ن : " آری، آری زندگی زیباست.
زندگی آتشگهی همواره پا برجاست.
گر بیفروزیش، رقص شعله اش از هر کران پیداست.
ورنه خاموشی است و خاموشی گناه ماست."
آرش کمالی  -   در جواب به یاسی
پ . ن 2 : برنامه این ترمم عین پنیر سوئیسی شده. سوراخ سوراخه.
پ . ن 3 : روز عشـــــــــــــــــــــــــق بر خودتون و عشقتون مبارک. کادو یادتون نره. هم بدین هم بگیرین. آفرین!
پ
. ن 4 : کی گفته من همش باید پی نوشت بنویسم؟ یادمه اوایل فقط خودم بودم
که آخر هر پستم کلی پی نوشت داشتم. حالا مثل اینکه مد شده. همه زورت و
زورت پی نوشت می چپونن ته پستشون.
پ . ن 5 : این شعر البته هیچ ربطی به
پست نداره. (نکته شو نگرفتین. کی گفته پی نوشت باید مربوط به پست باشه؟!)
شادروان شادمهر توی فیلم پر پرواز میخونه :
من از تبار غربتم از آرزوهای محال / قصه ما تموم شده با یه علامت سوال
پ . ن 6 : میگه(!) : "واسه هر کی دل من تنگ میشه / تا می فهمه دلش از سنگ میشه". خب راست میگه دیگه.
پ . ن 7 : شاید این پست تکمیل بشه. تا بعد ...

تکمیلی : امروز یعنی چهارشنبه 24 بهمن زیر آتیش سنگین توپخانه مسیحیان محترم رفتم یه نمایشگاه کاریکاتور.
آخه
امروز یعنی شب ولنتاین رو مسیحی ها تحت عنوان "عشق آتشین" به عنوان
چهارشنبه سوری جشن میگیرن و از همون کارهایی که خودمون می کنیم انجام
میدن. دیگه جزئیاتش رونمی دونم.
داشتم میگفتم. رفتم به نماشگاه
کاریکاتوری که توی نگارخانه دائمی خانه کاریکاتور برگزار بود. نمایشگاهی
از آقای شهاب پسری جوون حدود 25 ساله که خودش هم اونجا بود. خب البته
امروز چون افتتاحیه بود همه دعوت شده بودن. جدای از پذیرایی خوب اونجا آقا
رضای کیانیان عزیز هم اومده بود. مجالی بود برای اینکه یه عکس یادگاری باهاش بندازم. البته پسرش که 2 سال از من کوچیکتره توی دبستانی که من می
رفتم درس می خوند. اون موقع آقای کیانیان یه رنوی سبز داشت که همیشه پنج
شنبه ها میومد دنبال پسرش. اونجا همیشه میدیدیمش.
این هم عکس یکی از کارهای آقا شهابه که گذاشتم. خیلی خیلی زیبا کار کرده بود. همه
کاریکاتورهاش عالی بودن. موضوعش هم تماما چهره بود ولی به دو سبک مختلف
کار شده بود.
همین دیگه. روز عشق دوباره تبریک. راستی یه چیزی. شنیدم
ما هم قبلا یه روز عشق داشتیم که توی بهمن ماه (فکر کنم 29 بهمن) هست. ولی روزی که اسمش سپندار مزگان هست روز 5 اسفنده که روز زن در آیین ایران باستان هست و ربطی به روز عشق نداره.
ولی خب چون این روز جهانی عشق هست ما هم همین رو جشن میگیریم. در ضمن اون
تبلیغات بالای صفحه هم عملا گند زده به قالب. زیاد جدی نگیرینش.
این پست ممکنه دوباره تکمیل بشه.
فعلا همین باشه تا بعد ...

تکمیلی
2: فکر می کنم این پستم ناقصه. کمکم کنین کاملش کنم. دوست ندارم ایده های
اینجوری دستمالی بشن درحالیکه درست روشون کار نشده. ولی هیچی به فکرم
نمیرسه. فقط یه حسه که میگه این پست تهش یه چیزی رو می خواد. کمکم کنین.
گیر کردم. فعلا البته ذهنم درگیر شده. تمرکزم رو از دست دادم. ولی باید
تمومش کنم. خواهشا هرچی به ذهنتون رسید بگین. یه جمله، یه عکس، یه شعر ...
فقط باید تمومش کنم.
بی ربط : این جمله خیلی قشنگه نه؟ " نگاه نکن کی میگه. گوش کن چی میگه."

نهایی : راستش توی تمام مدتی که این متن کوتاه رو می نوشتم آهنگ تصور کن سیاوش توی گوشم بود. هیچ وقت از شنیدنش سیر نمی شم.
زیباترین قسمتش به نظر من بیت آخرش هست. میگه : بدون مرز و محدوده وطن یعنی همه دنیا / تصور کن تو می تونی بشی تعبیر این رویا
آره
خیلی درسته. بدون مرز و محدوده. می دونین یاد چی افتادم؟ یانی توی کنسرت
آکروپولیسش توی یه صحبت کوتاه از همین بی مرزی دنیا میگه.
کلمه به کلمه اش رو براتون می نویسم :
"چند
وقت قبل من یک مصاحبه رو تماشا می کردم با یکی از فضانوردان ماهواره
فضایی. در این مصاحبه اون دیده های خود را در زمان دور زدن دور زمین تشریح
می کرد و می گفت که چقدر کره زمین از بالا زیباست. با کمال تعجب زمانی که
روی اروپا واقع شده بودم برای من فوق العاده مشکل بود که جدایی کشور ها رو
از هم تشخیص بدم. چون روی نقشه تمامی کشورها با خطوطی از هم جدا هستند که
در واقع روی کره زمین این مرزها وجود خارجی ندارن. (مردم به شدت او را
تشویق می کنن) آنها این توهم رو در ما بوجود آوردن که ما با هم فرق می
کنیم. دنیا زیبانر می بود اگر روزی تظاهر به بودن این مرزها نمی کردیم و
تمرکزمان رو روی فرهنگ هایمان می کردیم نه اختلافاتمان."
و بعد یاد
ایده آقای خاتمی افتادم. گفتگوی تمدن ها. نظریه ای که 3 سال تمام توی
یونسکو بحث شد. (الان هم یاد نظریه آقای احمدی نژاد افتادم. 2 بچه کافی
نیست. ایران ظرفیت 120 میلیون جمیت را دارد !)
همین تموم شد. امیدوارم اختتامیه خوبی بوده باشه. در ضمن نمی دونم چرا این پستم نوشته هاش بهم ریخته. تا پست بعدی ...